Op deze pagina vind je zowel Nederlandse als Engelse gedichten.
All copyright@Fem-art
KLIMMEN
Wil je klimmen, wil je huilen, wil je je ziel met mij ruilen
Wil je praten, wil je haten, wil je mij of jezelf verlaten
Welke kant je ook duikt of gaat, welke gevoel je ook verlaat
Het keert weer om en komt weer terug
Soms recht ‘ into your face’ soms vanachter in je rug
Er is geen escape of route naar geluk
Er is geen einde van het leed waar je voor vlucht
Je kunt alleen de storm doorstaan, er dwars doorheen gaan
En dan hopen dat het weer overwaait, het je ziel weer verlaat en je de leegte weer achterlaat
Dus klim omhoog over de berg, wees sterk, wees vol vertrouwen
Er is één persoon waar je mee leeft waar je op kunt bouwen
Ga meer van jezelf houden en laat je maskers vallen, jij bent het begin van alles waar je in leeft
Dus klim omhoog en laat je vallen in de schoot van alles wat het leven in zich heeft
Vandaag kun je beginnen met klimmen en laat los wat de top je uiteindelijk geeft
Fem@2024
Rimpeling
Getekend door het leven, de zon en de wind
De ziel die doorleefd is, maar in diepte nog een kind
De huid verandert en het skelet verhardt, de spieren worden taai, de uiterlijke smart…
Geboorte van een leven dat soms kort, soms lang mag zijn
Het blijft een avontuur als je het durft te beleven, leren te leven is over het overleven heen…
En als je dan lang mag leven zodat je kunt terugkijken om te zien, je misschien begrijpt waarom je hier bent voor even, en dieper kunt kijken in de ziel
De rimpels die verhalen vertellen, de lach, de pijn, de traan….de liefde die in de lakens is blijven hangen, zorgen die zijn vergaan…
Dan kun je trots met opgeheven hoofd iedereen in de ogen kijken, voor wie dat leven niet doorziet…
Die op de vlakte blijft, vasthoudend in angst voor verandering van het leven, liever de rimpels wil vervagen met kunstmatig graniet
Daar zal de schoonheid langzaam vervagen in kille eenzaamheid, en blijft de ontkenning zich tekenen… in de ogen van de tijd.
FEM- poetry @2024
Gemis van iets….
Als je anders wil maar je weet niet hoe, dan is het tijd om je af te vragen
Waarom wil ik anders? En waar naar toe?
En wat zal ik dan weer mee moeten dragen..
Misschien is het dromen over anders zijn, omdat we niet willen kijken naar wat is…
Misschien hebben we teveel pijn en vluchten we weg in het idee van iets, maar dat andere is misschien wel niets….
Stilstaan niet meer rennen, niet meer vluchten in een idee
Stilstaan en zien dit is leven, en dat valt niet altijd mee
Maar wat je hebt, zul je gaan missen als je het niet meer voelt, dus eerst voelen en zien wat je echt hebt, dan zie je vanzelf weer wat het leven voor jou heeft bedoeld
Vluchten is zuchten is jezelf verliezen in het niets…. En dan blijf je als je niet uitkijkt eeuwig zoeken naar…. Iets….
FEM poetry @2023
Mercy
We walk, we talk, we do all kind of things, we scream, we fight and we hide in between
Our masks, so many masks we use in our daily life
But in silence we discover the truth that we unconsciously try to hide
So like all, we feel, we’re just the same, we all have shame, we all need love, we all try to run away….
Is there a place to really be real? I think only when death comes near then we feel the need to confess
So poor living can be, but nevertheless,
We are only human…and I believe in time we do our best
FEM – poetry @2023
You can choose
I could play, but I don’t
I could dance, but I won’t
I could sing, but I don’t care
I could love, but I don’t dare
Or…..
I will play and I do
I will dance and I will
I will sing just to say
I will love everyday
Up to you to close or receive
Up to you to love and believe
But at the end you can say, I tried to live my life fully…every day…
FEM poetry @2019
Regen
Misschien kun jij er niet tegen….regen
De druppels die komen van boven zijn misschien wel een zegen
De aarde en de grond, de bomen en de struiken
Het water langs de goot die onder de grond zal kruipen
In diepe laagte de kleine dieren voorziet, de muizen en de mollen, de pissebed en de mieren
Met al dat water kunnen zij weer bouwen en voeden zij zich met het hemelse vocht
En wij ervaren het als ongemak, iets wat ons dag bepaald, ons vrolijk humeur
doet slinken en de dag in druppels laat verdrinken
Maar menig poet weet als geen ander, dat de melancholie van de regen weer mooie gedachte spinsels geeft, de zinnen weer in een ander context worden beleefd
Je voelt dat je leeft als het water je gezicht besproeid, je haren als waterplanten om je heen wapperend met je ogen bemoeit en in je oren het geluid van de regen steeds harder groeit
Soms even een lach om die regendag, het gemopper van de mens, die door het ongemak van druipende kleren half niet beseft hoe rijk hij is
Voor die genen die weet dit is mijn laatste dag, die zou graag nog de regen willen voelen, de kou van het natte ongemak
Als leven dicht bij het einde is dan voelt regen als een zege, die onnoemlijke voelbaar is als een sluier van heldere kleuren in een mooi gedicht
Dan is elke druppel een melodie, een orkest van dansend water die het hart van de zwaartekracht verlicht
FEM- poetry @2023
Gevoel….
Waarom gevoel altijd naar beneden glijdt zonder doel, naar je buik, je hart je darmen, de indicatie gevend dat er wat gebeurt en waarom het zo zeurt….het soms donker of licht kleurt, maar in beweging, bewegend jou mee sleurt…
Gevoel dat verkilt, verstild… En tegen sterven aanstaat… Of brand en verlamd zodat je meewarig erin wordt gedraaid, en uiteindelijk eenzaamheid je weer achter laat….. Gevoel… dat je leeft, dat je geeft, verliest en weer beeft voor de volgende golf en die weer overleeft….dat wat je mens laat zijn vol vreugde en vol pijn, voorbij alles van groots naar klein..
Fem-poetry@2023
Ongeboren
Ik zag je voorbij komen, klein en teer
Maar de sterren lieten je niet dalen in mijn warme schoot
Mijn bekken droeg schaduwen, mijn baarmoeder haalde dit niet meer, zij was verloren in de strijd en stierf een kleine dood
In tekeningen had ik je gedragen, gekoesterd en geliefd, wetend dat je terug zou keren naar de liefde van het eeuwige licht
Als mijn leven hier op aarde vol zwaartekracht zwicht
Dan zal ik jou weer zien, al was je onbekend
In het licht van ons ondraaglijk bestaan mocht ik toch een glimp ontvangen, een ster voor niets gekomen, maar toch was bemind
In gedachten en mijn dromen, tot stof weer wederkerend wanneer ik eens zal vergaan
Zal ik je vinden in de matrix van het universum, om je daarna nooit meer te laten gaan
FEM-poetry 2023
Fotografie: Nikki Nooteboom
Light as a feather…..
She walks like a feather, light and fresh
She sounds like honey, sweet and blessed
She looks like a flower full color and shine
She is nobody’s possession, not even mine
What can it be? Something so refined
That resonate the moment you crosse her line
A breeze of air? We all breathe in?
Or the wings of an Angel that we cannot see
Sometimes when you stop for a moment, and feel
A beautiful feather of wisdom brought by the wind, for real
your soul wanted you to find
To ease and comfort your mind
She is flying around, be aware
In a still moment, you will probably embrace her…
FEM-poetry 2020
Ochtend
Daar is hij weer de gouden ochtend zon, de dauw die blijft hangen aan de takken en het gras
Zie ze glinsteren als diamanten in de zon, rijk van vocht in de lucht vrolijk dansend, zodat de zon ze uiteindelijk kussen mag…
De weg die weer verschijnt, elke stap die je weer zet,
Van een moment naar een moment waarin je alles weer in beweging brengt
Je hart die klopt, je bloed die stroomt, alles vibreert in alles wat je herkend
Dus voel je voeten, ruik de lucht, hoor de vogels in hun vlucht
Stap de stappen klein of groot, vertrouw in alles wat het geeft
De dag die ademt, de dag die zingt…..en het leven, het leven leeft…
Fem-art@poetry 2024
Transformation
She knows she had to change, leaving it all behind
But still her mind lingers for what she intended to leave behind
The memory of how she loved and how she felt so safe in time
But the season’s of the years were passing by
Changed her heart and made her afraid
Now she is looking for salvation, a new way to be
She rises up slowly to get closer towards the light of the daily sun
Her spirit at eased, flying back to her freedom song
Transformation is her blueprint and liberty her need
Time decides what to hold or what to leave
But her heart remains a chamber of growing seed
Fem-art@2014
Vrouwendag 8 maart 2024
Het leven van een jonge vrouw naar de oudere vrouw, de wijsheid van de jaren waar lichaam en geest veranderen
Waar strijd in rust wederkeert, waar liefde en hartstocht in een warme gloed blijft stralen
Waar elk litteken en lijnen van de rimpels vol zit met verhalen
En waar de kracht van onze voorouders en zusters door de tijd heen niet vervagen….
Respect en vol trots, laat ons dragen wat vrouw zijn is…
Laten we onszelf niet meer verminken en onszelf ontkennen, for a moment of bliss
Tijd is relatief en als je jong bent lijkt het lang, wordt je ouder dan weet je, het is maar een kort moment, waarin de jonge vrouw met de oudere in het leven samen smelt
Fem-poetry @2024
Liefde
Liefde is geven, liefde is leven, tijdloosheid voor even, als de lippen elkaar in het kussen raakt
Liefde is kwetsbaar, liefde is breekbaar en toch neem je het risico, al is de schaduw van de Liefde zwaar
Je droomt, je lummelt en de dagen vliegen voorbij, tot dat ene moment waarin je weer samensmelt, je weer vergeet, het leed van de eenzaamheid, waar het verlangen naar de ander door je ziel heen snijd….
Love is a drug en velen zijn verslaafd, toch is het na dit eerste begin waar de echte liefde om draait
Kun je samen dieper gaan? kun je liefde en leed laten samengaan? kun je laten zien hoe kwetsbaar je bent en hoe sterk je je voelt als je samen bent. Kun je open staan dat de ander het anders doet, of komt er een stemmetje naar boven die zegt dat het toch anders moet
Kun je blijven kijken naar elkaar en je blijven verwonderen, en respectvol blijven zonder de andere te veel te bewonderen. Je eigen waarde blijven voelen en je liefde blijven geven, en kun je de ander zijn eigen leven laten leven
Liefde is elke dag weer de keuze maken dat je jezelf blijft raken, dat je weet ik ben verbonden met mijzelf en de ander, niets is vanzelfsprekend en niets zal eenvoudig vanzelf gaan
De kracht van liefde is de sterkste kracht die in de mens kan bestaan, het overwint alles als je het durft te laten gaan
Fem-poetry 2022
Evenwicht
Evenwicht
Als je alles om je heen ziet vallen en dat wat eens gewoon voor je was, er niet meer is…
Je geen doel meer ziet omdat het doel steeds weer veranderd, en je niet meer weet wat je eerder had bedacht
Dan kun je alleen maar wachten, kleine stapje nemen, geduld oefenen voor wat komen mag
Los laten van waar je eens naar verlangde, loslaten van wat je had verwacht
Nieuwsgierig blijvend voor wat er komt staar ik uit mijn raam naar de horizon en de wolken
De takken van de bomen die langzaam zijn kleine knoppen laat zien en de krokussen die wakker worden uit hun dromen
De vogel op mijn balkon die niets weet over eigenwaarde, de hond die blaft omdat hij wordt uitgelaten
En als ik buiten lopend in de ochtend het leven overdenk, dan voel ik diep van binnen, het leven is een geschenk….
Fem-poetry @2022
Verschuilen
In een hoekje verschuilen om alles uit te huilen
De liefdes die in tijd aan kracht verloren, de onschuld die werd geslagen en zich geschrokken naar binnen trok
De vriendschappen die door afstand of verkeerde communicatie het vertrouwen niet meer konden horen, zich soms omdraaide in leugens en wrok
Dan schuil je soms even diep onder de grond verborgen voor de harde en de stoere, die je kwetsbaarheid zien als een zwakte en zichzelf alleen maar willen horen
Weg van de kille zielen die met woorden je kunnen doden, en even weg van zo genaamde goedbedoelde, die alleen hun ego willen strelen, omdat ze niet goed met zichzelf de liefde kunnen delen.
Even weg van de wereldse zaken, de graaicultuur en de op machtswellustig vandalen, de onverschillige en de overschreeuwende mens, die zijn angst al schreeuwend verheft tot een heilig sacraal en niet wil kijken of hij misschien zelf ook weleens faalt
Zelfreflectie is dan gedoemd tot een projectie van wat men buiten ziet, en in de nodige goedkeuring van de ander, men zichzelf uiteindelijk ook verliest
Waar in de maakbaarheid van het leven, de authenticiteit van het menselijke wezen verdwijnt, en uiteindelijk in een plastic wereld van onwerkelijke schijnwaarheid men de zin van het leven beleeft
Dus even schuilen weg van iedereen, even niet meedoen met het wereldse tafereel, morgen is het weer anders, morgen is er weer kracht, dan doorzie ik weer de keerzijde en de schoonheid in de dag
Fem-poetry@2024
